Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych jest jedną z najczęstszych chorób wieku dziecięcego. W przeważającej większości jest następstwem infekcji wirusowej, a jedynie w niewielkim odsetku (5-13%) powikłane jest nadkażeniem bakteryjnym (przeważnie w wieku 3-6 lat).

Infekcje dróg oddechowych są jednymi z najczęściej występujących u ludzi zakażeń. Wyróżnia się wiele ich różnych rodzajów – jako ich przykłady można podać zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie zatok czy przeziębienie. Dwie ostatnie z wymienionych jednostek dość łatwo ze sobą pomylić, a tak naprawdę wymagają one odmiennego leczenia. Po czym więc poznać, kiedy infekcja jest przeziębieniem, a kiedy zapaleniem zatok?

Problematyka przewlekłego zapalenia zatok jest tematem niezwykle ważnym z punktu widzenia populacyjnego, gdyż jest to jedno z najczęściej diagnozowanych schorzeń związanych z niedrożnością górnych dróg oddechowych. Etiologicznie jest to problem nie do końca jasny jak również wieloczynnikowość, z jaką mamy do czynienia, mówiąc o zapaleniu zatok, sprawia, że diagnostyka oraz odpowiednie leczenia stanowią trudne zadanie dla lekarza laryngologa.

Dolegliwości bólowe w obrębie twarzy mogą mieć różne podłoże - nie zawsze muszą świadczyć o groźnych schorzeniach (m.in. jaskra, nowotwory jamy ustnej). Bardzo często ból twarzy jest objawem towarzyszącym migrenom, problemom z zębami. Uskarżają się także na ten dyskomfort osoby cierpiące na zapalenie zatok przynosowych. Przyczyn pojawienia się bólu twarzy jest sporo - większość z nich jest niegroźna. 

Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (PZZP) to jedna z najczęstszych schorzeń laryngologicznych. Zwiększająca się wykrywalność tej jednostki wynika z ciągłego udoskonalania i upowszechniania metod diagnostycznych, a w szczególności radiologicznych technik obrazowych. Podstawową metodą leczenia zapalenia zatok przynosowych jest farmakoterapia. Niemniej w niektórych przypadkach leki nie przynoszą oczekiwanych rezultatów i konieczny jest zabieg. 

Przewlekłe zapalenie zatok przynosowych (PZZP) jest jednym z najpopularniejszych schorzeń laryngologicznych. Do typowych objawów należą: ból głowy, ograniczenie drożności nosa oraz wydzielina nosowa powszechnie zwana katarem. Balonikowanie zatok przynosowych to rewolucyjna metoda leczenia PZZP, będąca alternatywną dla klasycznej chirurgii. Należy do metod minimalnie inwazyjnych, które wykorzystują specjalne mikro-narzędzia umożliwiające dotarcie do trudno dostępnych miejsc we wnętrzu jamy nosa.

Wielu pacjentów nie wie, że ma problemy z zatokami przynosowymi. Zmiany zapalne bardzo utrudniają sprawne funkcjonowanie w ciągu dnia, ale także zdrowy sen. Bardzo często problemy z zatokami pojawiają się w okresie jesienno- zimowym. Jeśli towarzyszące temu objawy nie ustąpią po 10 dniach należy zgłosić się do laryngologa. Jakie są przyczyny i objawy zapalenia zatok przynosowych? W jaki sposób są one leczone?

Zapalenie zatok przynosowych (łac. sinusitis paranasales) może pojawić się po zwykłym przeziębieniu. Przyczyn zapalenie zatok jest bardzo wiele i mogą one wystąpić u pacjentów w każdym wieku (od dzieci po osoby dorosłe i starsze). Pierwsze objawy stanu zapalnego zatok są przez większość pacjentów bagatelizowane, gdyż jak wiadomo mogą stanowić pozostałości po chorobie.

Problem z zatokami przynosowymi dotyczy bardzo dużej grupy osób. Pojawia się u pacjentów w różnym wieku (od dzieci, po osoby dorosłe a nawet starsze) najczęściej w okresie jesienno- zimowym. Towarzyszy nam wtedy katar, bóle głowy, uczucie ciężkości w górnej części nasady nosa, ból i swędzenie oczu, brak węchu oraz smaku a także zawroty głowy i problemy z apetytem.

Endoskopowa operacja zatok w chwili obecnej zaliczana jest do jednej z najlepszych i najnowocześniejszych metod, których zadaniem jest leczenie stanów zapalnych zatok przynosowych. Pacjent kwalifikowany jest do zabiegu przez specjalistę- laryngologa.

Zatoki przynosowe, definiowane są jako dwie przestrzenie pneumatyczne w kościach twarzoczaszki, które mają połączenie z jamą nosową.

Stan zapalny błony śluzowej nosa i zatok przynosowych może przybierać postać ostrą lub przewlekłą. W pierwszym przypadku, objawy choroby trwają od 5 dni do 12 tygodni. Postać ostrą charakteryzują najczęściej infekcje wirusowe. Wywołane są one zazwyczaj przez rinowirusy odpowiedzialne za objawy przeziębienia, rzadziej przez wirusy grypy. O przewlekłym stanie zapalnym błony śluzowej nosa i zatok przynosowych mówimy wówczas, gdy objawy trwają dłużej niż 12 tygodni. Niejednokrotnie, w postaci przewlekłej opisywanej choroby dochodzi również do powstania polipów, a więc rozrostu tkanki łącznej pochodzącej z blaszki właściwej błony śluzowej nosa.

Wielu pacjentów, przychodzi do laryngologa z problemem z zatokami. Niestety nie wiedzą oni jaką rolę pełnia zatoki w organizmie i gdzie są umiejscowione. Zatoki to przestrzenie w kościach twarzoczaszki, które połączone są z jama nosową.

Ostre infekcyjne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych jest jednym z najczęstszych schorzeń u człowieka, a szczególnie w populacji dziecięcej. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Okres wylęgania choroby trwa 24-36 godzin. Czynnikiem etiologicznym w przeważającej większości przypadków są wirusy.

Leczenie ostrego infekcyjnego nieżytu nosa jest objawowe:środki przeciwzapalne,preparaty uszczelniające śródbłonek naczyń - witamina C, rutyna,leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa,płukanie nosa wodą morską lub solą fizjologiczną w celu oczyszczenia jam nosa.