Polekowy nieżyt nosa - przyczyny, objawy, diagnoza, leczenie
Polekowy nieżyt nosa oznacza obrzęk i stan zapalny błon śluzowych jamy nosowej, wywołany przewlekłym stosowaniem substancji miejscowo obkurczających naczynia krwionośne. Oprócz zwężania naczyń krwionośnych błony śluzowej jamy nosowej, dochodzi do jej wysuszenia, co może powodować wtórne infekcje.
Objawy i przebieg polekowego nieżytu nosa
W błonie śluzowej jamy nosowej osoby z polekowym nieżytem nosa stwierdza się brak rzęsek, naciek z komórek zapalnych, przerost komórek nabłonkowych i zwiększenie liczby gruczołów podśluzowych.
Poniżej przedstawiono leki, które – przy stosowaniu dłuższym niż 10 dni – prowadzą do polekowego nieżytu nosa:
- pochodne imidazolu (oksymetazolina, ksylometazolina, nafazolina),
- aminy sympatomimetyczne (pseudoefedryna, fenylefryna).
Objawy omawianego schorzenia wynikają z jednoczesnej stymulacji przez wyżej wymienione leki receptorów alfa- oraz w niewielkim stopniu również beta-adrenergicznych. Alfa-mimetyki zmniejszają produkcję noradrenaliny, co wiąże się ze słabszym skurczem po zakończeniu działania tych leków. Przewlekłe stosowanie alfa-mimetyków zmniejsza także czułość receptorów alfa. Jest to tzw. zjawisko tachyfilaksji – przewlekłe stosowanie wymaga coraz większej dawki leku i jego coraz częstszego podawania w celu poprawy drożności nosa.
Materiały zawarte w dziale Specjalista Radzi mają charakter informacyjny i należy je traktować jako dodatkową pomoc przy udzieleniu niezbędnej pomocy choremu oraz jako ewentualny wstęp do leczenia przez specjalistę. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za efekty zastosowania w praktyce informacji umieszczonych w dziale Specjalista Radzi.
