Kamienie migdałkowe: częsty problem nieczęsto diagnozowany?
Wiele osób podczas całego swojego życia boryka się z problemem halitozy – przykrego zapachu z ust. Niewielu jednak poszukuje przyczyn jego powstawania, którymi mogą być patologie w obrębie drogi pokarmowej lub oddechowej. Szacuje się, że około 3-10% przypadków związana jest z chorobami migdałków podniebiennych, w tym z powstawaniem kamieni i czopów migdałkowych.
Migdałki podniebienne posiadają liczne krypty (około 10-30 każdy), które są wysłane nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. Krypty, inaczej zwane zachyłkami, mają za zadanie zwiększyć powierzchnię migdałka, a właściwie powierzchnię kontaktu środowiska z tkanką limfatyczną migdałków.
Przebyte stany zapalne czy niedostateczna higiena jamy ustnej mogą powodować zaburzenie samooczyszczania krypt, które zachodzi fizjologicznie podczas mówienia i połykania śliny. Nieoczyszczona krypta stanowi doskonałe podłoże do rozwoju beztlenowych bakterii, takich jak Treponema denticola, Neisseria pneumococci, Actinomyces, Bacterioides, Porphyromonas gingivalis czy Fusobacterium nucleatum. Pojawienie się bakterii beztlenowych wzmaga procesy gnilne, których rezultatem jest powstawanie substancji chemicznych zawierających siarkę, a te odpowiadają za nieprzyjemny zapach. Oprócz bakterii do powstawania kamieni migdałkowych przyczyniają się: odkładanie resztek pożywienia, gromadzenie się w kryptach martwych, białych krwinek oraz nadmierna aktywność gruczołów wydzielniczych.
Kamienie migdałkowe mogą przybierać różne rozmiary: od praktycznie niezauważalnych, kilkumilimetrowych, aż do dużych konglomeratów, dających wyraźne objawy reakcji zapalnej. Ich barwa jest zazwyczaj żółta, jednak może mieć też kolor mleczno-biały, aż do zielonego. Stanowią one raczej zwartą masę, ale są kruche i łatwo o ich rozkruszenie. Intensywność zapachu nie zależy od ich wielkości: wszystkie mogą powodować bardzo nieprzyjemny (zarówno dla nas samych, jak i otoczenia) zapach.
Niestety dolegliwość ta jest schorzeniem przewlekłym – lubi nawracać, a owym nawrotom trudno zapobiec. Podstawą działania prewencyjnego jest dbanie o higienę jamy ustnej: częste mycie zębów, płukanie jamy ustnej naparem z szałwii lub płynami antybakteryjnymi może spowolnić proces ich regeneracji.
