Jak orientacyjnie sprawdzić słuch u noworodka i niemowlęcia?

Słuch można oceniać już w czasie życia wewnątrzmacicznego obserwując zachowanie się tętna płodu lub widocznej w badaniu usg jego reakcji na zastosowany bodziec akustyczny.

Do badania orientacyjnego u noworodka i niemowlęcia w I półroczu życia wykorzystuje się reakcje odruchowe i ocenia zachowanie dziecka po zadziałaniu bodźca dźwiękowego, krótkiego i o dużym natężeniu. Najczęściej ocenia się odruch Moro, uszno-powiekowy, budzenia i przerywania ssania. Do objawów obserwowanych przez rodzinę, a  sugerujących niedosłuch, należy: nadmierna senność dziecka, brak reakcji na dźwięki (dziecko nie wybudza się, nie odwraca głowy, oczu, nie wyciąga rąk w stronę dźwięku, nie wykazuje zainteresowania kontaktem słownym). Warto nadmienić, że wokalizacja w I półroczu życia dziecka, głużenie (gruchanie), czyli wydawanie przypadkowych dźwięków, jest czynnością odruchową niezależną od słuchu i może występować również u dzieci niesłyszących do około 18 mż.

Gaworzenie pojawia się około 6 mż i ma związek z prawidłowym słuchem, dziecko wytwarza dźwięki słyszane od otoczenia. Do oceny słuchu w II półroczu życia wykorzystuje się reakcję lokalizacji źródła dźwięku znanego dziecku (stukanie łyżeczką o szklankę, grzechotka). Dziecko słyszące odwraca głowę w stronę źródła dźwięku, reaguje płaczem, przestrachem, gdy bodziec jest zbyt intensywny.