Ucho

Zapalenie ucha środkowego jest schorzeniem, które może pojawić się u każdego z nas, w każdym wieku. Niektórzy z nas nigdy nie doświadczyli bólu ucha środkowego, inni już od młodych lat, mają nawracające epizody jego zapalenia. Ból ucha jest częstym schorzeniem spotykanym u dzieci do około 3 roku życia. Im dziecko starsze tym zachorowalności jest mniejsza.

Wśród dzieci częściej niż u dorosłych zdarza się wkładanie ciał obcych do otworów naturalnych. Ciała obce mogą być pochodzenia organicznego (nasiona, owady) lub nieorganicznego (drobne zabawki lub ich części, guma do żucia, papier, baterie guzikowe).

Zmiany zapalne ucha zewnętrznego lokalizują się najczęściej w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Najczęstszymi patogenami są bakterie: gronkowiec złocisty i pałeczka ropy błękitnej oraz grzyby.

Wyciek z ucha oznacza pojawienie się w przewodzie słuchowym zewnętrznym wydzieliny, która w normalnych warunkach tam nie występuje.

Ucho zewnętrzne składa się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego zewnętrznego. W przewodzie słuchowym zewnętrznym znajdują się włosy, gruczoły potowe oraz liczne gruczoły łojowe i woskowinowe, których produktem jest żółta lub brunatna substancja zwana woskowiną, woszczyną lub woskiem usznym.

Uczęszczanie do żłobka w pierwszym roku życia wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia górnych dróg oddechowych lub ostrego zapalenia ucha środkowego.

Kampania edukacyjna na pediatrycznym oddziale ratunkowym nie spowodowała istotnych zmian w zakresie prawidłowego stosowania antybiotyków.

Zakażenie górnych dróg oddechowych, chrapanie i bierne palenie najbardziej zwiększają ryzyko zapalenia ucha środkowego.

Cochrane Collaboration, niezależna organizacja międzynarodowa, która opracowuje dowody opierające się o zasadach EBM i publikuje je w postaci systematycznych przeglądów, doniosła w 2009 roku, że skuteczność szczepień przeciwko pneumokokom w populacji dziecięcej nie ma istotnego wpływu na częstość zachorowania na ostre zapalenie ucha środkowego.