Obturacyjny bezdech senny

Zgodnie z definicją mianem bezdechu określa się powtarzające epizody zwężenia lub zamknięcia dróg oddechowych. Zwykle przerwy w oddychaniu przekraczają 10 sekund.
Istotą tego schorzenia jest spadek napięcia mięśni podniebienia miękkiego oraz języczka, języka i tylnej ściany gardła, oraz zapadanie się tych struktur, dochodzi wówczas do zaburzenia przepływu powietrza przez górne drogi oddechowe przy zachowanych ruchach klatki piersiowej. Bezdech senny ma pływ przede wszystkim na układ krążenia, osoby cierpiące na to schorzenia wykazują większą predyspozycję do rozwoju nadciśnienia tętniczego oraz choroby niedokrwiennej serca.

Istnieje kilka czynników predysponujących do zapadania się dróg oddechowych w czasie snu, mianowicie:

• otyłość,
• stosowanie leków zmniejszających napięcie mięśniowe, na przykład leków nasennych,
• używki,
• wady anatomiczne pod postacią skrzywienia przegrody nosa,
• powiększone migdałki podniebienne.

Pacjenci z bezdechem często budzą się w nocy, w ciągu dnia natomiast zgłaszają nadmierne zmęczenie, senność, trudności w koncentracji, poranne bóle głowy. Objawy jakie pojawiają się natomiast w nocy to przede wszystkim chrapanie, bezdechy czy uczucie suchości w jamie ustnej po przebudzeniu.
Podstawą diagnostyki jest badanie polisomnograficzne. Leczenie obejmuje edukację pacjentów co do zmiany stylu życia, przede wszystkim zmniejszenie masy ciała u osób otyłych, unikanie palenia tytoniu i spożywania leków, które mogą nasilać objawy bezdechu.
W przypadkach bezdechu umiarkowanego i ciężkiego stosuje się aparaty CPAP, które utrzymują stale dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych i jednocześnie zapobiegają ich zapadaniu. Uzupełnieniem jest leczenie chirurgiczne z korekcją wad anatomicznych.